Exhibition: ‘Onszelf, die ander’ @ Art Gallery O-68
Datum – 17/12/2023 – 14/01/2024
Joyce Overheul, Lotte Manders, Rinke Nijburg
Onder de titel ‘Onszelf, die ander’ toont Art Gallery O-68 van 17 december 2023 – 14 januari 2024 werken van Joyce Overheul (textielwerken), Lotte Manders (video) en Rinke Nijburg: schilderijen
Joyce Overheul (1989) maakt kunstwerken van textiel, vaak op basis van fotografie. Ze werkt veel met ambachtelijke technieken die een lange tijd zijn weggezet als typische vrouwenhobbies. Dit combineert ze met politiek beladen onderwerpen over onder andere vrouwenrechten, emancipatie en feminisme zodat er een scherp contrast ontstaat tussen de harde inhoud en het zachte materiaal. Het werk ‘Ter Apel, 22 september 2022, ‘ is een wandkleed geborduurd van gedoneerde, gebruikte knopen. Op de afbeelding is een vluchtelingenkamp te zien wat op doet denken aan de kampen in Griekenland, Turkije en Calais. Het blijkt echter Ter Apel in het ogenschijnlijk zo goed georganiseerde Nederland te zijn. Het kleed is geborduurd met knopen die door meer dan 130 mensen zijn gedoneerd aan dit project. Elke knoop representeert de mens als uniek individu. Overheul studeerde Fine Art aan de HKU in Utrecht, gevolgd door een master Artistic Research aan de maHKU. Haar werk is in binnen- en buitenland tentoongesteld. Ook maakt ze werk in opdracht, met als hoogtepunten de solotentoonstelling ‘Let’s Get Political’ bij Museum de Fundatie, Zwolle, en het oorlogsmonument voor verzetsvrouw Truus van Lier voor de Gemeente Utrecht. In 2023-2024 heeft ze haar tweede museale solopresentatie bij Museum W in Weert.
Lotte Manders (2000) werkt voornamelijk met audiovisuele media. Ze onderzoekt de begrenzingen van haar lijf en het lijf van ‘de ander’, waarin ze zich empathisch opstelt tot ‘levens’ en ‘non-levens’. Het gaat niet om toe-eigening van habitat maar om plaatsing van zelf in gebieden die in ons dagelijks leven soms een blinde vlek worden. In haar nieuwste film ‘Leven erin, Leven eromheen, Leven erop’ onderzoekt ze hoe herinneringen fysieke lichamen kunnen zijn. Het matras, een bewegelijk object, wordt gevormd door de lichamen die erop liggen en gelegen hebben. Manders onderzoekt haar matras als gelijkwaardig lichaam; de vormen van slaper en matras beïnvloeden elkaar. In deze film, haar eerste post-afstudeer film, visualiseert ze de geïntegreerde herinneringen in haar relatie tussen haarzelf, haar matras en de lege ruimte naast haar in bed. Manders studeerde in 2022 af aan Artez met de filminstallatie ‘Onze buiken kruipen over elkaar’. Ze werd opgemerkt door o.a. NRC en Collectie de Groen, waar ze direct na afstuderen een solo-expositie had. Naast haar kunstenaarschap is Manders druk bezig met haar master in filmwetenschappen aan de UVA. Hierin specialiseert ze haar onderzoek in queer film, ‘haptic visuality’ en de ‘time-image’.
Rinke Nijburg (1964) is op zoek naar het existentiële noodlot dat de mens trof: het bewustzijn een dier te zijn dat zijn of haar best doet geen dier te zijn. Om dit noodlot beter te begrijpen, zoekt Nijburg de weg terug naar de oorsprong van de mens die, naar men zegt, in Afrika ligt. In de zoektocht naar de diepste drijfveren van de mens stuit hij op het beste en het slechtste van het zoogdier. Een enkele keer weet een mens boven zichzelf en alle anderen uit te stijgen en metamorfoseert in een heilige zoon of dochter van de god of de goden. Maar, jammer genoeg, lukt dat de meeste exemplaren van de soort niet en blijft het ontwikkelen van mededogen rudimentair. Sommige exemplaren van homo sapiens sapiens weten het roofdier in zichzelf helemaal niet te temmen en degenereren tot kinderen van de hel. Het zoogdier dat poseert voor de camera en poogt ‘het beste zelf’ te laten zien aan de anderen is uitgangspunt voor veel recent werk van de kunstenaar. Nijburg ontving vele prijzen, waaronder de Prix de Rome (1998). Zijn werk is vertegenwoordigd in meer dan 30 collecties in Nederland en daarbuiten.
